top of page

Moederliefde

Twintig jaar geleden was Cynthia de hoofdpersoon in een aflevering van Zembla. Toen werd ze uit huis gehaald op last van de Rotterdamse kinderrechter, die haar verstandelijk beperkte ouders ongeschikt vond om kinderen op te voeden.

Ze was het vijfde kind uit deze familie dat uit huis werd geplaatst. Haar vader zei destijds: 'We gaan net zo lang door totdat we er een mogen houden.' Hoe kijken Cynthia en haar drie zussen terug op hun jeugd, de kinderwens van hun ouders en de beslissingen van de rechter?

Cynthia Stomphorst wordt 21. Na de definitieve uithuisplaatsing toen ze vier was, is haar jeugd getekend door opvang in een kinderhuis en bij verschillende pleeg-, crisis- en weekendmoeders. Nu, op de rand van volwassenheid, woont ze noodgedwongen een tijdje bij haar biologische moeder. Cynthia moet haar weg vinden in de wereld en zoekt een eigen plek.

Cynthia is de jongste dochter en als enige niet zwakbegaafd. Samen met haar moeder en haar zussen toont ze ons een verhaal over moederliefde en de betekenis van moederschap.

​

Regie: Mirjam Bartelsmans

Camera & voormontage: Rian van den Boom

Producent: Viewpoint Producties

​

Ik maak verhalen waarin de mens centraal staat; op zoek naar z'n drijfveren en uniciteit.

Bijzondere verhalen van gewone mensen. En gewone verhalen over bijzondere mensen.

Er is zoveel te vertellen, zoveel wat vaak ongezegd blijft.

Desalniettemin blijkt dat we maar bar weinig verschillen van elkaar.

'Kop dicht, voetballen'. De Volkskrant, Wim de Jong:
 'In elke aflevering staan een of twee spelers uit het elftal centraal. Van den Boom belicht hun rol in de groep, hun sociale achtergrond en de specifieke coaching die ze vereisen, maar nooit zó nadrukkelijk dat je thuis het gevoel krijgt naar een verfilmd hulpverleningsproject kijkt. Tegelijk is Van den Boom ook 'one of the boys', want ze is aanwezig bij alle ruzies in de kleedkamer en op het veld, en niemand van het team die zich daar ogenschijnlijk aan stoort. 'Het gezicht van de Valuwe' De Gelderlander: 'De manier waarop de karakters zich bloot geven, in het toneelstuk en voor de camera, wekt de nodige bewondering. Van den Boom illustreert hoe buren, de Valuwe en Cuijk elkaar door 'Weg van mijn wijk' (red.het theaterstuk) opnieuw leren kennen, met een diepgang die rillingen oproept.

bottom of page